Fork

Fork to swoisty podział w ramach danej sieci blockchain. Sieć jest środowiskiem open source, a kod jest dostępny bezpłatnie dla każdego. Oznacza to, że każdy może zaproponować ulepszenia. Możliwość eksperymentowania z oprogramowaniem open source jest podstawową częścią kryptowalut. Ułatwia także aktualizacje oprogramowania w łańcuchu bloków.

Kiedy pojawia się fork?

Fork pojawia się, gdy oprogramowanie różnych górników jest niewłaściwie ustawione. To od górników zależy, który łańcuch bloków będzie nadal używany. Jeśli nie zostanie podjęta jednomyślna decyzja, może to spowodować powstanie dwóch wersji łańcucha bloków. Wokół takich wydarzeń mogą wystąpić okresy zwiększonej zmienności cen.

Jak działają forki?

Fork działa poprzez wprowadzanie zmian w protokole oprogramowania blockchain. Często jest związane z tworzeniem nowych tokenów. Główne sposoby tworzenia nowych kryptowalut to tworzenie ich od podstaw lub powołanie ich do życia na skutek „rozwidlenia” w blockchainie istniejącej kryptowaluty.

Tworzenie nowych tokenów od podstaw to najpopularniejsza metoda. Ta metoda polega na „kopiowaniu i wklejaniu” istniejącego kodu, który jest następnie modyfikowany i uruchamiany jako nowy token. Sieć wymaga budowania od podstaw, a ludzi trzeba przekonać do korzystania z nowego zasobu. Przykładem tej metody jest litecoin, który zaczynał jako klon bitcoina. Założyciele dokonali zmian w kodzie, ludzie byli do tego przekonani. W efekcie LTC stało się popularną kryptowalutą.

Fork istniejącego łańcucha bloków

Alternatywną metodą jest rozwidlenie istniejącego łańcucha bloków. Dzięki tej metodzie zmiany są wprowadzane w istniejącym łańcuchu bloków zamiast zaczynać od zera. W takim przypadku dwie wersje łańcucha bloków są tworzone podczas podziału sieci. Przykład tego można zobaczyć przy tworzeniu chociażby Bitcoin Cash. Rozbieżne opinie na temat przyszłości bitcoina doprowadziły do ​​powstania nowej kryptowaluty (Bitcoin Cash) z oryginalnej kryptowaluty (Bitcoin).

Hard fork kontra soft fork

Tworzenie bitcoin cash z bitcoin jest przykładem hard forka. Hard fork to radykalna zmiana w oprogramowaniu, która wymaga od wszystkich użytkowników uaktualnienia oprogramowania do najnowszej wersji. Węzły działające w poprzedniej wersji oprogramowania nie będą już akceptowane w nowej wersji. Hard fork to trwała rozbieżność w stosunku do poprzedniej wersji łańcucha bloków. Jeśli nie ma jednomyślnej zgody na nową wersję, może to spowodować, że dwa łańcuchy bloków będą korzystały z wariantu tego samego oprogramowania.

Dla porównania, soft fork jest kompatybilny wstecz. Zaktualizowany blockchain jest odpowiedzialny za weryfikację transakcji. Jednak węzły, które nie zostaną zaktualizowane, nadal będą widzieć nowe bloki jako prawidłowe. Działa to tylko w jedną stronę; uaktualniony blockchain nie rozpozna węzłów, które nie zostały zaktualizowane. Aby soft fork działał, większość górników musi dokonać aktualizacji. Im więcej górników zaakceptuje nowe zasady, tym bezpieczniejsza będzie sieć po forku. Soft forki były używane między innymi w łańcuchach bloków Bitcoin i Ethereum. Są one zwykle używane do wdrażania aktualizacji oprogramowania (takich jak BIP 66 w przypadku bitcoin).