Staking offline różni się znacznie od działalności związanej ze stakingiem online. W niniejszej, drugiej części poradnika dowiesz się, czym charakteryzuje się staking offline i w jaki sposób możesz blokować cyfrowe środki na portfelach sprzętowych, by móc zarabiać pasywnie.
Oto lista pytań, na które odpowiemy w tym poradniku:
- Co to jest i jak działa staking offline?
- Czym różni się staking offline od wersji online i jakie są tego korzyści?
- Różne sposoby generowania przychodów w zależności od sieci
- Jak obliczane są nagrody za blokowanie środków cyfrowych?
- Czy nagroda za staking jest stała?
- Jakie projekty kryptowalutowe dają możliwość stakingu offline?
- Czy staking offline jest ryzykowny?
- Tutorial stakingu na portfelach sprzętowych Ledger
Na wstępie przypomnijmy, że staking wymaga od Ciebie „zablokowania” określonej liczby cyfrowych monet, które są oparte na algorytmie konsensusu Proof of Stake lub wielu jego odmianach. Podczas gdy w wielu łańcuchach bloków opartych na PoS nazywane są one inaczej, posiadacze tokenów, którzy „obstawiają” określoną kwotę w swojej kryptowalucie, zwykle uzyskują prawo do głosowania i uczestniczenia w zarządzaniu siecią. Ponieważ stawiają tę kwotę bez jej wykorzystania, są nagradzani. W ten sposób staking może stać się opłacalny.
Jeżeli nie wiesz jeszcze czym jest staking, przeczytaj pierwszą część poradnika:
Co to jest staking offline?
Staking offline jest znany również jako cold staking. Jest to proces blokowania cyfrowych monet na portfelu kryptowalut, który nie jest połączony z internetem. Portfel może być portfelem sprzętowym, ale w niektórych przypadkach możliwe jest również użycie portfela software’owego z opcją przechowywanie kluczy prywatnych na urządzeniu offline.
Metodologię stakingu w formie offline, podobnie jak online, można porównać do korzystania z konta oszczędnościowego, na którym środki są zdeponowane w banku, a deponenci otrzymują odsetki w zależności od kwoty zdeponowanych środków.
W przypadku stakingu offline, użytkownik może zdecydować się na udział w walidatorze, znanym również jako Super Staker. Użytkownik może również uczestniczyć jako delegat do walidatora. Jeśli użytkownik zdecydował się zostać Super Stakerem, przyjmuje delegowane stawki od innych posiadaczy tokenów z pomocą węzła.
Jednak w przypadku, gdy użytkownik jest delegatem, stawia swoje tokeny na określony adres. Ten adres jest następnie delegowany do Super Stakera lub większego stakera puli. To delegowanie można przeprowadzić za pośrednictwem interfejsu użytkownika sieci stakingowej, używając adresu ich portfela offline.
Niezależnie od tego, czy użytkownik zdecyduje się na staking w ramach Super Stakera, czy też innej puli, nadal otrzyma nagrody, które zostaną zdeponowane na adres jego portfela (więcej na ten temat przeczytasz niżej.
Warto pamiętać, że jeśli usuniesz swoje monety z zimnego portfela, przestaniesz otrzymywać nagrody. Ponadto wszystkie procesy stakingu offline są prowadzone w trybie offline bez przesyłania środków użytkownika online, co zmniejsza znacząco ryzyko ich utraty czy kradzieży.
Czym różni się staking offline od wersji online i jakie są korzyści?
Najbardziej zauważalną różnicą między stakingiem online względem offline jest to, że obstawianie online, jak sama nazwa wskazuje, odbywa się online lub przez Internet. Można również powiedzieć, że stakowanie online obejmuje obstawianie tokenów online za pośrednictwem pełnego węzła.
Z drugiej strony, obstawianie w trybie offline polega na blokowaniu kryptowalut na adresach bez konieczności uruchamiania pełnego węzła, synchronizowania całego blockchain lub bycia online 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.
Staking online polega na używaniu portfela internetowego do przechowywania tokenów. Podczas obstawiania offline użytkownicy używają portfela offline, znanego również jako portfel sprzętowy lub „zimny portfel”.
Stakowanie offline nie jest nadzorowane, co oznacza, że użytkownik delegujący ma pełną kontrolę nad swoimi monetami i kluczami prywatnymi, w przeciwieństwie do stakingu online, w którym względną kontrolę nad kryptowalutą przekazuje stronie trzeciej lub deleguje do usługi losowej.
Oczywiste, że więksi depozytariusze, którzy dysponują ogromnymi funduszami, w niektórych przypadkach byliby bezpieczniejsi, stosując staking offline, aby zapewnić maksymalną ochronę swoich funduszy przy jednoczesnym wsparciu sieci.
Kolejną zaletą stosowania stakingu offline jest to, że nie wymaga wielu zasobów i mocy potrzebnych do uruchomienia pełnego węzła. Fakt, że nie wymaga to wielu zasobów, oznacza również, że w obstawianie może być zaangażowanych więcej osób.
Ponieważ staking online odbywa się przy podłączeniu do sieci w trybie „live”, może paść ofiarą określonych błędów lub złośliwych programów, a to naraża użytkowników na ryzyko utraty środków. Jako, że środki używane do stakingu offline nie mogą być przesyłane online, omawiany wartiant jest znacznie bardziej bezpieczny w porównaniu z wariantem online.
Różne sposoby generowania przychodów w zależności od sieci
Claiming np. w NEO
Użytkownicy mogą odebrać nagrodę, przechowując swoje monety w portfelach tylko przez określony czas. Otrzymują nagrody w zależności od liczby zablokowanych monet. Stawka nagrody jest określana przez protokół i dostarczana bezpośrednio do użytkownika w drodze transakcji na blockchain.
Delegating/ Nominating – Tron, Tezos, Polkadot
Użytkownicy delegują / wyznaczają część swoich udziałów do walidatora, który będzie odpowiedzialny za zabezpieczenie sieci. Nagroda będzie pochodzić od walidatora, który podzieli się częścią swoich dochodów z tymi, którzy nominują / przekazują mu swój udział. Ta nagroda może być wymuszona automatycznie przez protokół lub w zależności od dobrej woli walidatora.
Walidatorzy
Jak powiedzieliśmy wcześniej, użytkownicy mogą samodzielnie uruchomić swój węzeł i zostać walidatorami. Walidatorzy są nagradzani bezpośrednio w zależności od ich całkowitej stawki, zachęcając węzły do walidacji sieci na podstawie zwrotu z inwestycji.
Jak obliczane są nagrody za blokowanie środków cyfrowych?
Nagrody za obstawianie są obliczane na podstawie różnych parametrów, które uwzględniają kalkulatory stakingowe, takie jak na przykład ten. Kalkulator pokazuje orientacyjną wartość, którą jesteś w stanie wypracować stakując określone coiny. Zanim zdecydujesz się na staking określonego typu coina ważne jest zatem, aby na spokojnie przeanalizować prawdopodobną efektywność całego procesu.
Im wyższa wartość danego aktywa, tym wyższa nagroda. Obliczenie rentowności stakingu offline opiera się zwykle na „odsetkach”, które mogą narastać w określonym czasie, na jaki zdecydujesz się zablokować środki. Wartościowy wymiar nagrody różni się w zależności od sieci blockchain.
Czy nagroda za staking jest stała?
Na większości platform blockchain stawki nagrów resetowane są zazwyczaj w okresach rocznych. Oznacza to, że wartości procentowe stakowanych aktywów pozostają stałe przez cały rok. Ponieważ zarobki rosną proporcjonalnie do okresu czasu, w który uczestnicy procesu stakują, większość platform ma stałą stawkę naliczania nagród. Stopa procentowa różni się w zależności od sieci.
Jakie projekty kryptowalutowe dają możliwość stakingu offline?
Znalezienie projektu, który umożliwia obstawianie offline, może być trudne. Jest to wciąż stosunkowo nowa koncepcja, a wiele istniejących projektów PoS obsługuje z reguły w pierwszej kolejności staking online. Chociaż niektóre projekty oferują możliwość stakingu offline, najlepiej je opisać jako rozwiązania dedykowane takiemu typowi stakowania. Jednym z takich projektów jest platforma MyCointainer, która w pełni obsługuje cold staking jednocześnie dla wielu aktywów.
Powodem jest to, że użytkownicy zdecentralizowanych finansów zarabiają na posiadanych przez siebie monetach i są chronieni przed ryzykami typowymi dla smart kontraktów używanych przez aplikacje DeFi, ale nadal są narażeni na inne zagrożenia.
Niestety, nadal jest tak, że większość opcji stakingu, czy to bezpośrednio w modelu czystego PoS, czy też pośrednio z wykorzystaniem konsensusu opartego o delegowanie, odbywa się online. Zwykle oznacza to przekazanie kontroli nad twoją kryptowalutą stronie trzeciej lub oddelegowanie do usługi losowej.
Jednym z przykładów cyfrowych aktywów przeznaczonych do stakingu offline jest Tezos (XTZ). Monety tej sieci pozostają płynne, a użytkownicy mogą utworzyć własnego „piekarza” lub walidatora (patrz cz. I poradnika). Aby stać się delegatem, „piekarze” muszą posiadać co najmniej 10 000 XTZ.
Rozwiązanie do obstawiania offline wprowadziło również Qtum i chociaż sugeruje się posiadanie więcej niż kilku tokenów QTUM, nie ma żadnych minimalnych wymagań, aby rozpocząć staking.
Inne projekty, które oferują łatwość stakingu w ramach DPoS to Cosmos, Kava i Polkadot.
Staking offline QTUM
Projekt QTUM pomyślnie aktywował aktualizację stakingu offline w sieci QTUM Mainnet. To uaktualnienie miało miejsce, gdy QjBsaWCA19BQ76JgJbJvYzMsyAnhGQytEQ wydobywał 28 sierpnia 2020 r. blok o numerze 680 000.
QTUM to projekt blockchain uruchomiony we wrześniu 2017 roku. Został stworzony w celu połączenia smart kontraktów Ethereum ze stabilną charakterystyką łańcucha blokowego Bitcoin, aby przynieść korzyści twórcom aplikacji rozproszonych poszukujących alternatywnej platformy.
Wcześniej Qtum pozwalało uczestnikom na obstawianie tokenów online tylko przez pełny węzeł, więc uczestnictwo było ograniczone dla użytkowników, którzy nie chcieli lub nie mogli takowego uruchomić. Dzięki wspomnianej aktualizacji opcji stakingu offline, uczestnicy procesu nie potrzebują już posiadać pełnego węzła, aby stakować.
Mówiąc o korzyściach płynących z nowej aktualizacji i możliwościach, które ona otworzyła, szef Qtum, John Scianna, zauważył, że„ staking offline znacznie zmniejsza bariery wejścia do udziału w konsensusie Qtum, użytkownicy końcowi mogą bezpiecznie delegować swoje tokeny lub uruchomić węzeł Super Staker pobierający opłaty z delegowanych tokenów bez ryzyka slashingu. ”
Czy staking offline jest ryzykowny?
Ogólnie rzecz biorąc, przechowywanie zasobów cyfrowych w trybie offline jest uważane za jeden z najbezpieczniejszych sposobów przechowywania i stakingu kryptowalut, ponieważ związane z nim ryzyko jest minimalne w porównaniu do stakingu online lub korzystania z aplikacji pożyczkowych w ramach DeFi.
Podobnie jak w przypadku stosowania wszystkich portfeli sprzętowych, użytkownicy portfeli offline muszą chronić swój portfel sprzętowy przed kradzieżą, a także powinni zapewniać bezpieczne kopie zapasowe swoich kluczy. W sytuacjach, gdy właściciele takich portfeli sprzętowych tracą kopię zapasową i portfel, tracą wszystkie środki z portfela, w tym te poddane stakingowi.
Staking na portfelach sprzętowych Ledger
Portfele sprzętowe Ledger są jednymi z najpopularniejszych, jeśli chodzi o przechowywanie zasobów cyfrowych. Zapewnia dwie opcje stakingu – za pomocą aplikacji Ledger Live lub zewnętrznych aplikacji portfelowych.
Pierwsza opcja wymaga od użytkownika zainstalowania aplikacji kryptowalutowej na urządzeniu i założenia konta w Ledger Live. Następnie fundusze powinny zostać zmigrowane, a staking jest uruchamiany automatycznie.
Druga opcja działa podobnie, ale po zainstalowaniu aplikacji Ledger Live musisz wybrać odpowiedni portfel innej firmy do zarządzania aktywami. Następnie fundusze powinny zostać przeniesione, a staking zostanie odpalony automatycznie.
Warto również zauważyć, że Ledger to portfel do przechowywania w chłodni, który jest ogólnie uważany za bezpieczniejszą opcję, ponieważ jest fizycznym urządzeniem offline.
Jakie aktywa możesz stakować na Ledger?
Tezos
W Tezos obecny mechanizm konsensusu jest znany jako Liquid Proof-of-Stake (LPoS). Posiadacze tokenów mogą delegować swoje prawa do walidacji na innych posiadaczy tokenów (zwanych walidatorami) bez przenoszenia własności swoich tokenów. W przeciwieństwie do innych protokołów DPoS, w Tezos delegujesz całe swoje konto.
Zobacz tutorial:
Tron (TRX)
Tron osiąga wysoki współczynnik transakcji na sekundę (TPS) dzięki mechanizmowi delegated Proof of Stake. Zgodnie z konsensusem istnieją Super Przedstawiciele (Super Representatives), którzy wydobywają blokiw sieci. Tworząc bloki, SR zdobywają nagrody TRX.
Zobacz tutorial:
Cosmos (ATOM)
Cosmos stawia się jako kompleksowe rozwiązanie do rozwiązywania problemów związanych ze skalowalnością i interoperacyjnością, które branża blockchain próbuje rozwiązać za pomocą hybrydowego mechanizmu Proof of Stake. Atom (ATOM) to jedyna waluta Cosmos Hub. Transakcje są obsługiwane przez walidatory. Tworząc bloki, walidatorzy otrzymują nagrody, które są redystrybuowane do delegatów zgodnie ze stawką prowizji walidatora.
Algorand (ALGO)
Algorand (ALGO) ma na celu rozwiązanie trzech głównych wyzwań, przed którymi stoją obecnie łańcuchy bloków: bezpieczeństwo, skalowalność i decentralizacja.
W algorytmie konsensusu Algorand, zwanym Pure Proof of Stake, sieć wiąże swoje bezpieczeństwo z uczciwością większości. Algorand uniemożliwia jakąkolwiek nieuczciwość mniejszości, więc jakiekolwiek oszukiwanie większości nie przedstawia żadnego sensu. Dopóki dwie trzecie większości pozostaje uczciwa, protokół jest solidny.
Polkadot (DOT)
Polkadot (DOT) ma na celu umożliwienie nowej zdecentralizowanej sieci, umożliwiając bezpieczną współpracę łańcuchów bloków wszelkiego rodzaju.
Do zabezpieczenia swojej sieci Polkadot używa protokołu Nominated Proof-of-Stake (NPoS). Posiadacze DOT, którzy chcą stakować swoje aktywa, mogą to zrobić jako walidator, który wymaga węzła działającego 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, lub poprzez wyznaczenie walidatora. W ten sposób stają się nominatorem.
Przeczytaj również:
Jeżeli nie czytałeś jeszcze pierwszej części naszego poradnika, dotyczącego przeglądu platform stakingu online, zaległości możesz odrobić tutaj:
Może Cię zainteresować:
Od Redakcji
Niniejszy artykuł ani w całości ani w części nie stanowi „rekomendacji” w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi czy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (Ue) Nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE oraz Rozporządzenia Delegowane Komisji (Ue) 2017/565 z dnia 25 kwietnia 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez firmy inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tej dyrektywy. Zawarte w serwisie treści nie spełniają wymogów stawianych rekomendacjom w rozumieniu w/w ustawy, m.in. nie zawierają konkretnej wyceny żadnego instrumentu finansowego, nie opierają się na żadnej metodzie wyceny, a także nie określają ryzyka inwestycyjnego.