Założyciel jednego z największych funduszy hedgingowych na świecie o nazwie Bridgewater Associates, zarządzającego aktywami o wartości 150 miliardów dolarów, powiedział, że istnieje „duże prawdopodobieństwo”, jakoby rząd USA mógł zakazać bitcoina w ten sam sposób, w jaki zrobił to ze złotem w latach 30-tych.
W wywiadzie z Andym Serwerem, redaktorem naczelnym Yahoo Finance, inwestor – miliarder Ray Dalio wskazał, że Gold Reserve Act z 1934 r. zakazywał osobom fizycznym posiadania metalu szlachetnego, ponieważ „przywódcy rządowi nie chcieli, aby złoto konkurowało z pieniędzmi i kredytami jako magazyn bogactwa”.
Czy rząd USA może zbanować bitcoina?
Zdaniem miliardera rząd może również doprowadzić do sytuacji, w której posiadanie bitcoina może nie być „legalne” (zdajemy sobie sprawę z tego, jak to brzmi – trudno zdelegalizować cokolwiek, co nie zostało jak dotąd zalegalizowane). Kurs kryptowaluty rośnie na tle wysokiego zadłużenia, niskich stóp procentowych i środków stymulacyjnych, które powodują, że inwestorzy szukają alternatyw dla tego, co oferuje rynek obligacji.
„Każdy kraj ceni sobie monopol na kontrolowanie podaży i popytu. Nie chcą, aby jakiekolwiek inne instrumenty płatnicze konkurowały z suwerenną walutą, ponieważ sprawy mogą wymknąć się spod kontroli. Myślę zatem, że byłoby bardzo prawdopodobne, że w pewnych okolicznościach bitcoin mógłby zostać „wyjęty spod prawa” w podobny sposób, w jaki zrobiono to kiedyś ze złotem”.
Jak rządy śledzą bitcoiny?
Ray Dalio wierzy, opierając się na swoim „zrozumieniu ludzi, którzy są w pewnym sensie inwigilowani przez rząd”, że rząd może śledzić bitcoinowe transakcje i „wiedzieć, kto ma z tym do czynienia”. Warto zauważyć, że łańcuch bloków Bitcoina jest publiczny i chociaż transakcje mają charakter anonimowy, to śledzenie toku transakcji jest jak najbardziej możliwe. Kilka firm specjalizuje się w tym dosyć mocno.
Tożsamość użytkowników sieci może zostać „namierzona” w chwili, gdy użytkownik próbuje podjąć środki za pomocą ośrodków, które wymagają autoryzacji w duchu KYC (Know-Your-Customer). Charakter łańcucha bloków pozwala określonym firmom badać aktywność transakcyjną i określać (przykładowo) procent transakcji kryptowalutowych związanych z działaniami, które są nielegalne.
„Nie ma wielu alternatywnych aktywów podobnych do złota…”
Miliarder podkreślił znaczenie określonych zalet BTC:
„Nie został zhakowany. […]. W pewnym sensie jest to alternatywne store-of-value. To jest jak cyfrowa gotówka. A to są plusy.”
Na początku tego roku Dalio powiedział, że bitcoin to „piekielny wynalazek” i że rozważa zainwestowanie w kryptowaluty dla nowych funduszy oferujących klientom ochronę przed zdegradowaniem waluty fiducjarnej. W notatce wysłanej do klientów inwestor dodał, że „nie ma wielu alternatywnych aktywów podobnych do złota w chwili, kiedy zapotrzebowanie na nie tak bardzo rośnie”.
Ray Dalio uznał, że trudno jest wycenić aktywa cyfrowe. Wskazał, że bitcoin może sprawić, że inwestorzy mogą stać się „bardzo bogaci”, a także będą w stanie „zakłócić działanie istniejącego systemu monetarnego”.
Dwa słowa o tym, jak złoto było nielegalne w USA
W 1933 roku Franklin D. Roosevelt (FDR) został wybrany na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Obiecał zakończenie Wielkiego Kryzysu, który podniósł krajową stopę bezrobocia do 25% i zrujnował gospodarkę.
Podczas swojej kampanii prezydenckiej, FDR obiecał obniżyć wydatki rządowe i podatki oraz zrównoważyć budżet. Kiedy objął urząd, zrobił dokładnie odwrotnie. Rząd FDR wydał więcej, aby stworzyć miejsca pracy i zwiększyć popyt konsumencki. Prezydent podniósł podatki, aby sfinansować wzrost wydatków, a także kluczowe usługi rządowe. Wszystko to miało pobudzić gospodarkę, pomagając jednocześnie amerykańskim gospodarstwom domowym znajdującym się w trudnej sytuacji, w wydobyciu kraju z głębin kryzysu gospodarczego, który rozpoczął się wraz z krachem giełdowym w 1929 roku.
FDR szybko zdał sobie jednak sprawę, że nie może wydrukować wystarczającej ilości pieniędzy, aby opłacić swój program wydatków, nawet poprzez podniesienie podatków. Ustawa o Rezerwie Federalnej z 1914 r. ograniczyła ilość pieniędzy, które rząd mógł wydrukować. Wszystkie banknoty Rezerwy Federalnej (pieniądze papierowe) musiały być zabezpieczone w 40% złotem należącym do rządu federalnego. Innymi słowy, na każdego wydrukowanego dolara rząd potrzebował 40 centów złota w banku.
W jaki sposób FDR wyjął złoto spod prawa
Jednym z pierwszych działań Roosevelta było ogłoszenie, że Amerykanie mają wycofać swoje złoto i walutę z oblężonego systemu bankowego jako „stan wyjątkowy”. W dniach 6-9 marca 1933 roku nakazał zamknięcie wszystkich banków „w celu zapobieżenia eksportowi, gromadzeniu […] złotych lub srebrnych monet, kruszców lub waluty”.
Ponieważ uznał, że to działanie nie wystarczyło, aby zapobiec rajdom na banki i wynikającemu z tego odpływowi złota z systemu, 5 kwietnia 1933 r., miesiąc po objęciu urzędu, Roosevelt wykorzystał uprawnienia przyznane prezydentowi przez ustawę Trading with the Enemy Act. 1917 r., aby zakazać posiadania złota. Wydał Executive Order 6102, który sprawił, że posiadanie złota – zarówno w monetach, jak i w sztabkach – było nielegalne dla wszystkich Amerykanów i podlegało karze do dziesięciu lat więzienia. Każdy złapany na nieprzestrzeganiu nowych regulacji musiałby również zapłacić grzywnę w wysokości dwukrotności kwoty złota, które nie zostało przekazane Rezerwie Federalnej w zamian za papierowe pieniądze.
Amerykanie zostali zobowiązani do oddania swojego złota rządowi
Wszyscy Amerykanie musieli oddać swoje złoto w terminie 1 maja 1933 roku lub wcześniej do Rezerwy Federalnej w zamian za 20,67 dolarów za uncję. Ci, którzy nie oddali swojego złota, byli aresztowani pod zarzutem kryminalnym i groziło do 10 lat więzienia federalnego. Wyjątkiem byli dentyści, którzy mogli posiadać do 100 uncji. Proklamacja 6102 zabraniała również używania złota w kontraktach.
Miliony Amerykanów czekały w długich kolejkach, by oddać swoje złoto. Wiele zdjęć z tego okresu jest często cytowanych jako przykłady ludzi wyciągających pieniądze z banków, podczas gdy w rzeczywistości po prostu oddawali swoje złoto zgodnie z nowymi regulacjami prezydenta.
Dzięki oddzieleniu złota i pieniądza papierowego, Roosevelt był w stanie zwiększyć deficyt federalny, emitując obligacje (dług) w zamian za papierowe pieniądze. Pieniądze papierowe zebrane w wyniku emisji obligacji rządowych wykorzystał do opłacenia wielu programów rządowych, które zainicjował w ramach swojego programu New Deal.
Niestety, „New Deal” Roosevelta nie zakończył Wielkiego Kryzysu. Zamiast tego w 1937 r. giełda załamała się o 90% i wzrosło bezrobocie. Następnie, w latach siedemdziesiątych XX wieku, rząd USA usunął ostatnie istniejące ograniczenie deficytu rządu federalnego.
Nixon kończy „The Gold Standard”
Inne państwa mogły wymieniać dolary, które otrzymywały w ramach handlu międzynarodowego, na złoto znajdujące się w posiadaniu rządu amerykańskiego po cenie 32 dolarów za uncję. W 1971 r. złoto zaczęło wylewać się z zapasów rządu USA z powodu dużych deficytów zarówno w budżecie federalnym, jak i w bilansie handlowym. 15 sierpnia 1971 r. o godzinie 21:00 prezydent Richard Nixon wygłosił w telewizji przemówienie do narodu, w którym ogłosił, że zdejmuje dolara ze „standardu złota”. To posunięcie umożliwiło dolarowi swobodny przepływ w stosunku do innych walut i usunęło ostatnią przeszkodę w narastaniu federalnych deficytów i nierównowagi handlowej.
Zakaz posiadania złota został zniesiony dopiero w 1974 r., kiedy prezydent Gerald Ford – nieświadomy tego, że posiadanie złota jest przestępstwem federalnym – zobaczył w telewizji Jima Blancharda, podnoszącego sztabkę złota i pytającego z wózka inwalidzkiego: „Dlaczego nie jestem tego właścicielem? ”
Ford podpisał oświadczenie Pub.L. 93-373, którym zalegalizował posiadanie złota, a także pozwolił na legalne włączanie kruszcu do kontraktów od 1977 roku. Fordowi nie udało się jednak przywrócić złota jako zabezpieczenia rządowego FIAT lub dolara amerykańskiego.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, przeczytaj:
źródło grafiki tytułowej: tutaj