Na posiedzeniu Rady Ministrów w dniu 22 stycznia podjęto decyzję o przyjęciu projektu ustawy o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Jak możemy przeczytać w dokumencie wypisane są instytucje obowiązane do przestrzeganie zapisów ustawy, a w nich m.in.: podmioty prowadzące działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie:
a) wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi,
b) wymiany pomiędzy walutami wirtualnymi,
c) pośrednictwa w wymianie, o której mowa w lit. a lub b
d) prowadzenia rachunków, o których mowa w ust. 2 pkt 17 lit. e czyli według ustawy definiuje się również jako: prowadzony w formie elektronicznej zbiór danych identyfikacyjnych zapewniających osobom uprawnionym możliwość korzystania z jednostek walut wirtualnych, w tym przeprowadzania transakcji ich wymiany
Pojawiła się też definicja wirtualnej waluty:
„[…]rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:
a) prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,
b) międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,
c) pieniądzem elektronicznym w rozumiem u ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,
d) instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, e) wekslem lub czekiem – oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego”
Uzasadnienie do przyjętego projektu wskazuje, że przepisy obejmujące powyższe podmioty wynikają z regulacji unijnych z 2015 roku, które nakładają obowiązki związane z przeciwdziałaniem praniu brudnych pieniędzy. Definicja samej wirtualnej waluty dotyczy również scentralizowanych walut wirtualnych i oczywiście kryptowalut. Obecny projekt rozpoczął swoją drogę od uzgodnień i konsultacji w maju 2017 roku. Podczas spotkań pojawiały się opinie, że obecny dokument nie powinien być procedowany ze względu na tworzące się nowe dyrektywy unijne oraz małą liczbę krajów UE, które teraz tworzą podobne przepisy prawne (Słowenia, Finlandia, Chorwacja). Dodatkowo wyrażono obawy, że obecne propozycje mogą doprowadzić do emigracji polskich podmiotów związanych z rynkiem kryptowalut za granicę. Do tej pory pisaliśmy m.in.: o nowych regulacjach w Bułgarii.
